Τι παράξενο που είναι ενώ όλοι μας για τους κεκοιμημένους μας “ορκιζόμαστε” πως τους αγαπούμε, στην πραγματικότητα ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν πράττουμε ότι η Ορθόδοξη χριστιανική αγάπη προστάζει.
Πλέον είναι αρκετοί εκείνοι που νομίζουν ότι κάνουν μνημόσυνο για τους αγαπημένους τους αλλά κατ ουσία μένουν πράττοντας το ελάχιστο, αρκούμενοι σ ένα απλό τρισάγιο στον τάφο ( που ακόμα και αυτό κάποιες φορές δεν γίνεται ).
Μνημόσυνο είναι να τελεσθεί η Θ. Λειτουργία στο Ναό με το ζυμωμένο με προσευχή πρόσφορο (και όχι από το φούρνο αγορασμένο ) , με την προσφορά θυμιάματος, λαδιού, οίνου, κλπ και ασφαλώς κολύβων για την τέλεση της Θ. Λειτουργίας.
Και ασφαλώς και επί του τάφου να πραγματοποιηθεί το Τρισάγιον.
Και αυτά πρέπει να γίνονται και στα 3/μερα και στα 9/μερα και στα Σαράντα και στα τρίμηνα και στα εξάμηνα και στο χρόνο και στα τρίχρονα αλλά και κάθε χρόνο την ημέρα κοιμήσεως των αγαπημένων μας.
Και βέβαια το ” θέμα ” δεν είναι οικονομικό αφού για όλα αυτά, αν γίνουν σεμνά και ταπεινά, ελάχιστα απαιτούνται.
Γι αυτό μη λησμονούμε την πραγματική προσφορά αγάπης προς τους κεκοιμημένους μας αφού μόνο μέσα από τη Θ. Λειτουργία τους προσφέρουμε το καλύτερο δυνατό για την ανάπαυση της ψυχής τους, την ανακούφιση, τη χαρά της κοινωνίας με το Θεό και μαζί μας, τη μέγιστη δυνατή ωφέλεια.
Εύχομαι να επανέλθουμε στην ιερά παράδοση μας προς δόξαν Θεού και ωφέλεια των κεκοιμημένων και δική μας.
