Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΣΤΗΝ Ι.Μ ΟΜΠΛΟΥ ΔΕΥΤΕΡΑ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2016
Η Μονή Ομπλού βρίσκεται στο Νομό Αχαΐας και είναι χτισμένη στο όρος που σήμερα αποκαλείται Ομπλός. Αποτελεί μια από τις ιστορικότερες Μονές της σύγχρονης Ελλάδος, η οποία εμφανίζεται εμπλεκόμενη, σε κάθε σημαντική ιστορική στιγμή της. Το 1581 η Μονή έγινε Σταυροπηγιακή Μονή και το 1896 ενσωματώθηκε και έγινε μετόχι της η Μονή του Αγίου Κωνσταντίνου. Το Μοναστήρι, έχει εμβαδό περίπου 1800 τ.μ. και το καθολικό της είναι αφιερωμένο στα Εισόδια της Θεοτόκου, ενώ υπάρχει και εσωτερικό παρεκκλήσι προς τιμήν του Αγ. Χαραλάμπους.
Αφήνοντας πίσω μας την γνωστή οινοποιία «Αχαΐα Κλάους» και περνώντας από το Πετρωτό και το Σαραβάλι κατευθυνθήκαμε προς την Ιερά Μονή. Φτάνοντας αντικρίζουμε το μοναστήρι σε υψόμετρο 750μ ανάμεσα σε καρυδιές και πλατάνια. Οι μοναχοί της μονής μας υποδέχτηκαν εγκάρδια και αμέσως αρχίσαμε την Ιερά παράκληση. Απόλυτη σιωπή παρά μόνο οι ύμνοι του π. Χαράλαμπου , του π. Χριστόδουλου και των άλλων μοναχών. Απόλυτο σκοτάδι παρά μόνο το λιγοστό φως μερικών κεριών. Η τόσο μεγάλη κατανυκτική ατμόσφαιρα δεν άφηνε περιθώρια για άσκοπους λογισμούς παρά μόνο για συμμετοχή στην ψαλμωδία και στην προσευχή. Τελειώνοντας ασπαστήκαμε τα Ιερά Λείψανα διαφόρων Αγίων που σώζονται στην Μονή. Αμέσως μετά περάσαμε στο Αρχονταρίκι όπου εκεί αρχικά μας μίλησε ο Αρχιερατικός επίτροπος Μεσσάτιδας & προϊστάμενος του Ι.Ν. Αγ. Θεοδώρων Δεμενίκων Αρχιμανδρίτης π. Χριστόδουλος Ζώης, ο οποίος είναι ένας νέος Πατέρας με μεγάλη μόρφωση και ο Ηγούμενος της Μονής Αρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος Κωτσάκης. Κάναμε διάλογο για τα ανθρώπινα πάθη, τις καθημερινές θυσίες που πρέπει να κάνουμε ώστε να έχουμε μια καλή πνευματική ζωή αλλά και για την ίδρυση του μοναστηριού και για τα θαύματα που έχουν συμβεί σε αυτό. Ο καθένας μας εξέφρασε τις απόψεις του και τις τυχόν απορίες που είχε. Το κλίμα ανάμεσα σε εμάς και στους μοναχούς ήταν ιδιαίτερα φιλικό και ευχάριστο. Σταματήσαμε για λίγο την ωραία συζήτηση μας για να κατευθυνθούμε στο πλούσιο από εδέσματα τραπέζι που φυσικά μας είχαν ετοιμάσει για το καλωσόρισμα , αλλά και από διάφορα φαγητά που είχε ετοιμάσει η σύναξη. Αφού τελειώσαμε το φαγητό και κάναμε την προσευχή μας οι μισοί άρχισαν να βοηθούν στο μάζεμα των πιάτων ενώ οι υπόλοιποι κάθισαν στο σαλόνι συνεχίζοντας την συζήτηση με τους μοναχούς. Η ώρα της αναχώρησης έφτασε ευχαριστώντας όλους τους μοναχούς ξεχωριστά για την ιδιαίτερη φιλοξενία τους και ειδικότερα τον Ηγούμενο της Μονής που μας έδωσε την ευκαιρία να τους επισκεφθούμε και να μας δώσουν την ευλογία τους.
Μια ωραία εικόνα που κρατήσαμε από αυτήν την επίσκεψη ήταν ότι συναναστραφήκαμε με νέους σε ηλικία μοναχούς, νιώθοντας την αμέτρητη αγάπη τους για το Χριστό με αποτέλεσμα να γίνονται παράδειγμα για όλους μας και κατανοώντας όλο και περισσότερο πως η εκκλησία μας δεν είναι απλά ένας τόπος λατρείας για τον παππού και την γιαγιά , αλλά χώρος προσευχής για τους νέους , χώρος καθοδήγησης , χώρος ψυχαγωγίας ..
Άλλη μια όμορφη Δευτέρα πέρασε με την παρέα μας , μια παρέα αποτελούμενη από νέους ανθρώπους με προσωπική , επαγγελματική, κοινωνική ζωή αλλά και άτομα με χριστιανικές και πνευματικές αναζητήσεις. Ενισχυμένοι όλοι πνευματικά, αφού πήραμε την ευχή από τον π. Νεκτάριο, αναχωρήσαμε από τη Μονή, ανυπομονώντας να επισκεφτούμε ξανά την Ιερά Μονή.
Ευχαριστούμε θερμά τόσο τον Ηγούμενο της Ι.Μ.ΟΜΠΛΟΥ Αρχιμανδρίτη π. Νεκτάριο Κωτσάκη, τον Αρχιερατικό επίτροπο Μεσσάτιδας & προϊστάμενο του Ι.Ν. Αγ. Θεοδώρων Δεμενίκων Αρχιμανδρίτη π. Χριστόδουλο Ζώη, τον Αρχιμανδρίτη π. Ιωσήφ αλλά τους μοναχούς του μοναστηριού για την φιλοξενία, τα αφυπνιστικά λόγια και τις σημαντικές συμβουλές που μας έδωσαν για εφόδιο στο πνευματικό και κοινωνικό αγώνα της ζωή μας.
Δεν είναι αυτό που λέμε, αλλά αυτό που ζούμε. Δεν είναι αυτό που κάνουμε, αλλά αυτό που είμαστε.